jak sie oduzależnić od telefonu

Aby udostępnić Internet z telefonu za pomocą USB, najpierw musisz podłączyć telefon do komputera, używając odpowiedniego kabla. W przypadku laptopa, który ma złącze USB, wystarczy kabel, którym ładujesz telefon. Natomiast jeśli jest to urządzenie, które posiada jedynie złącza micro USB, musisz wyposażyć się w odpowiednią ` ehh , ten smród jest obrzydliiwy ! No więc moje pomysły to : poprzekłuwaj jej wszystkie papierosy igłą tzn. porób takie dziurki , jak zobaczysz , że zapala papierosa to jej go zabierz , wyrzucaj każdą paczkę papierosów jaką zobaczysz , Kup mamie Nicorette ( czy jak to się tam pisze < 3 ) Mam nadzieję , że moje rady się przydadzą . Zobacz 7 odpowiedzi na pytanie: JAK SIE ODUZALEZNIC OD KOMPUTERA I OD SIECI? Pytania . Wszystkie pytania; Sondy&Ankiety; Kategorie . Szkoła - zapytaj eksperta (1798) Ofiara spoofingu jest zaś przekonana, że prowadzi rozmowę z infolinią banku, bo taki numer wyświetlił się na ekranie telefonu. Uwaga na telefony z banków. Oszuści dzwonią z autentycznych numerów i udają pracowników. Scenariusz ataków wykorzystujących spoofing telefoniczny jest zwykle taki sam, a przynajmniej zbliżony. uniezależnić* Ludzie nie tyle są uzależnieni od smaku, co od samego chrupania. Dlatego w takich sytuacjach, jak Twoja dietetycy często radzą zastąpić chipsy innym "chrupiącym" produktem, np. wafle ryżowe, suszone owoce (np. morele są słodkie) albo ponoć chrupki Sonko Rismini są dobre, a można je nabyć w spożywczaku lub jakimś markecie. Uzależnieniu od hazardu towarzyszyć mogą takie objawy, jak: silna potrzeba czy nawet przymus grania, zaniedbywanie wcześniejszych zainteresowań na rzecz grania, subiektywne przekonanie o kontrolowaniu grania, np. powstrzymywanie się od gry przez pewien okres, spędzanie na graniu coraz większej ilości czasu, produk jasa profesi dan profesionalisme dimulai dengan melakukan. Dlaczego, pomimo bardzo dobrze udokumentowanej wiedzy o szkodliwym wpływie tytoniu na zdrowie osoby palącej i osób z jej otoczenia, które narażone są na wdychanie dymu tytoniowego, mimo świadomości jego niekorzystnego wpływu na relacje międzyludzkie i inne sfery funkcjonowania człowieka, stosowanie tej używki jest nadal tak powszechne? Fot. Sytuacja ta wynika przede wszystkim z silnych właściwości uzależniających tytoniu, a droga do zaprzestania palenia wymaga od osoby uzależnionej konsekwentnej pracy nad zmianą nawyków życiowych. Dane naukowe pozwalają jednak spojrzeć na rozwiązanie omawianego problemu z pewną dozą optymizmu, gdyż po pierwsze, wśród osób narażonych na dym tytoniowy nie wszyscy są osobami uzależnionymi, a po drugie, palenie tytoniu jest zachowaniem, które można całkowicie wyeliminować z życia, przyczyniając się nie tylko do poprawy zdrowia osoby palącej, ale tych z jej otoczenia. Dane epidemiologiczne W latach 2009–2010 przeprowadzono wśród dorosłych osób badanie sondażowe Global Adult Tobacco Survey, które dotyczyło palenia tytoniu w Polsce. Jego wyniki wykazały, że prawie 9 milionów osób dorosłych, w tym 5,2 miliona mężczyzn i 3,5 miliona kobiet, regularnie pali tytoń. W przypadku mężczyzn było to średnio 18 papierosów dziennie, zaś kobiet – 16 sztuk. W ostatnich kilkunastu latach odnotowano w Polsce tendencję spadkową, jednakże w porównaniu z krajami zachodniej części Europy liczba osób uzależnionych jest nadal duża. Odsetek palących mężczyzn wciąż się zmniejsza, ale niestety nie obserwuje się takiego trendu wśród palących kobiet. Analizując dane epidemiologiczne dotyczące omawianego zjawiska, nie sposób pominąć dzieci i młodzież, gdyż najwięcej osób zaczyna palić w okresie dziecięcym i adolescencji. Inicjacja tytoniowa w Polsce dotyczy nawet pięciolatków, a do kontaktu z tytoniem przyznaje się 70% dzieci w wieku 12 lat. Palenie tytoniu jest podstawowym czynnikiem chorobotwórczym 15 nowotworów, kilkudziesięciu chorób kardiologicznych, układu oddechowego i innych narządów Odsetek ten wraz z wiekiem stopniowo się zwiększa. Wyniki badań obejmujących młodzież licealną wskazują, że w grupie tej pali 25% dziewcząt i 21% chłopców. Regularne, codzienne palenie papierosów, wychodzące poza ramy eksperymentowania, dotyczy głównie młodzieży w wieku ponadgimanzjalnym, z czasem prowadząc do uzależnienia. Jest jeszcze jedna grupa dzieci tzw. biernych palaczy. W Polsce ok. 3 miliony dzieci są narażone na regularne wdychanie dymu tytoniowego. Aż 30% jeszcze przed urodzeniem było bezpośrednio narażone na dym poprzez palenie matki i szacuje się, że jeszcze większy odsetek nienarodzonych dzieci był biernymi palaczami. W kontekście przedstawionych statystyk oraz ogólnopolskich programów antytytoniowych, zaskakuje fakt, że nadal ok. 800 tysięcy osób używających tytoń jest przekonanych, że palenie nie wpływa na rozwój poważnych chorób somatycznych. Zgodnie z aktualną wiedzą medyczną palenie tytoniu jest podstawowym czynnikiem chorobotwórczym 15 nowotworów, kilkudziesięciu chorób kardiologicznych, układu oddechowego i innych narządów. Kobiety palące w ciąży narażone są na zwiększone ryzyko poronienia i innych problemów związanych z donoszeniem ciąży. Ponadto, ich dzieci są zagrożone przedwczesnym porodem i różnymi chorobami, a u niektórych z nich po urodzeniu obserwuje się objawy odstawienia tytoniu (głód nikotynowy). Dla dzieci do 4. roku życia bierne palenie jest najpoważniejszą przyczyną zagrożenia zdrowia i życia np. zespół nagłej śmierci niemowlęcia. Wbrew obiegowym opiniom, szkody zdrowotne związane z biernym paleniem są tak samo poważne, jak te stwierdzane u osób aktywnie palących. Wyniki badań potwierdzają, że niepalące żony, których mężowie palą w ich towarzystwie, dwukrotnie częściej chorują na nowotwory w porównaniu z partnerkami niepalących mężczyzn. Dlaczego palenie tytoniu jest takie szkodliwe? Dym tytoniowy zawiera około 4000 substancji chemicznych, w tym około 40 rakotwórczych. Oto niektóre z nich: aceton – rozpuszczalnik, składnik farb i lakierów; amoniak – składnik nawozów mineralnych; arsen – popularna trutka na szczury i inne gryzonie; benzopiren – związek o właściwościach rakotwórczych; butan – gaz używany do wyrobu benzyny; chlorek winylu – używany np. do produkcji plastiku, ma właściwości rakotwórcze; ciała smołowate – odpowiedzialne za powstawanie nowotworów złośliwych; cyjanowodór – kwas pruski, gaz używany przez hitlerowców w komorach gazowych; DDT – środek owadobójczy; formaldehyd – związek stosowany do konserwacji preparatów biologicznych, np. narządów zwierząt; kadm – silnie trujący metal o właściwościach rakotwórczych; metanol – silne trujący związek chemiczny używany do produkcji benzyn; naftyloamina – składnik barwników, ma właściwości rakotwórcze; polon – radioaktywny pierwiastek odkryty przez Marię Skłodowską-Curie; tlenek węgla (czad, CO) – zmniejsza zawartość tlenu we krwi, bezpośrednia przyczyna śmierci wielu osób w czasie pożarów; toluidyna – substancja o właściwościach rakotwórczych; uretan – związek o właściwościach rakotwórczych; nikotyna – obkurcza ściany naczyń krwionośnych, zwiększa ciśnienie tętnicze krwi, częstotliwość rytmu serca, może prowadzić do zaburzeń rytmu serca, a także wpływa niekorzystnie na gen, który hamuje niekontrolowany rozwój komórek, czyli powstawanie nowotworów. Ma właściwości uzależniające. Składniki wdychanego dymu tytoniowego przedostają się do krwioobiegu i docierają do narządów, tkanek i komórek organizmu, wywołując ich uszkodzenie, co prowadzi do zaburzenia procesów życiowych. Dlaczego sięgamy po papierosa? Oto częste odpowiedzi: „Palę, bo jest to dla mnie przyjemność.” „Palę, bo mam nerwową pracę.” „Palę, bo nie mogę przestać. Tyle razy już próbowałem rzucić palenie.” „Palę, bo łatwiej mi się wtedy skoncentrować.” „Palę, bo papieros mnie uspokaja.” „Palę, bo dzięki temu nie tyję.” Dlaczego palenie staje się tak ważnym elementem życia? Najczęściej po pierwszego papierosa sięgają osoby w młodym wieku, kiedy kształtują się ich przyzwyczajenia; to czas, gdy podejmują coraz więcej samodzielnych decyzji dotyczących własnego sposobu życia. Eksperymentowanie, poznawanie nowych rzeczy jest typowe dla wieku młodzieńczego. To jedna z historii związanych z eksperymentowaniem w wieku 10 lat: „Kiedy mój kolega przyniósł papierosy swojego taty, namówił mnie na spróbowanie. Poszliśmy za blok w krzaki i tam po raz pierwszy zapaliłem. Byłem podekscytowany, czułem się starszy. Wiedziałem też, że robię coś, co było zakazane. Papieros mi nie smakował i się zakrztusiłem. Jeszcze później kilka razy paliłem, bo chciałem się tego nauczyć. Ale mi się to znudziło i gdy w szkole zobaczyłem film o płucach palacza, postanowiłem, że nie będę palił”. Podobnie jak w przedstawionym przykładzie, część młodzieży poprzestaje na zaspokojeniu potrzeby ciekawości. Lecz palenie może też być związane z buntem przeciwko autorytetom, z trudnościami w zagospodarowaniu wolnego czasu, poczuciem osamotnienia, nieradzeniem sobie z problemami życia codziennego. Z czasem, jeśli sięganie po papierosa staje się regularne, rozwija się uzależnienie. Co powoduje uzależnienie od tytoniu? Można wyróżnić trzy grupy czynników wpływających na rozwój uzależnienia. Właściwości chemiczne nikotyny Pierwsza grupa czynników dotyczy właściwości chemicznych tytoniu. Spośród składników dymu tytoniowego, o których już wspomniano, to nikotyna ma potencjał uzależniający. Farmakologiczny mechanizm jej działania jest analogiczny do działania heroiny i amfetaminy; co więcej, nikotyna nawet kilkakrotnie silniej oddziałuje na układ nerwowy niż alkohol, opiaty i inne narkotyki. Wytworzenie się „sztucznej potrzeby fizjologicznej” – przymusu używania tytoniu – wynika ze zwiększenia aktywności enzymów metabolizujących nikotynę oraz z tzw. neuroadaptacji polegającej na zmianie liczby receptorów dla substancji, w celu zachowania względnej równowagi w funkcjonowaniu organizmu. Według licznych badań neuronalnym podłożem uzależnienia od tytoniu jest aktywowanie neuronalnej „sieci przyjemności”, poprzez zwiększenie wydzielania dopaminy. Mechanizm ten związany jest z funkcjami psychicznymi i jego pojawienie się jest interpretowane jako nagroda. Natomiast ograniczenie lub brak nikotyny prowadzi do wystąpienia przykrych objawów abstynencyjnych drażliwości, niepokoju, problemów ze snem, zwiększoną potliwością, problemów z koncentracją uwagi. Czynniki społeczne Druga grupa czynników warunkujących powstanie i rozwój uzależnienia od tytoniu wiąże się z wpływami społecznymi. Dorośli, traktując palenie jako element stylu życia, modelują zachowania u młodych ludzi. Osoby rozpoczynające palenie w młodym wieku z czasem się uzależniają. Tytoń należy do tych substancji, które są łatwo dostępne, także w domach i dla małoletnich. Sprzedaje się go pomimo zakazu zagwarantowanego Ustawą o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych z dnia 9 listopada 1995 roku. Ogromny wpływ na eksperymentowanie z paleniem tytoniu i na regularne jego palenie ma wśród młodzieży grupa rówieśnicza, w której normą jest sięganie po tę używkę. Nie bez znaczenia jest też przyzwolenie rodzinne i szerzej – społeczne. Osoby, które deklarują, że są przeciwne paleniu tytoniu, często nie reagują, nawet gdy widzą np. dziecko z papierosem. Powszechnie uważa się, że spośród wszystkich uzależnień palenie tytoniu jest najmniej szkodliwe. Niesłuszność tego poglądu potwierdzają przedstawione tutaj dane. Czynniki indywidualne Trzecia grupa czynników wpływających na powstanie i rozwój uzależnienia koncentruje się wokół indywidualnych predyspozycji biologicznych i psychicznych człowieka. Istotny jest wiek rozpoczynania palenia tytoniu. Im młodsza jest osoba, tym szybciej się uzależnia, w ciągu życia pali dłużej, a konsekwencje palenia papierosów są bardziej znaczące dla jej zdrowia. Pewne cechy osobowości wiążą się z ryzykiem rozwoju uzależnienia; są to: niedojrzałość emocjonalna, mała tolerancja na frustrację, ograniczona samokontrola oraz impulsywność i agresywność. Ryzyko zwiększają także czynniki temperamentalne, a zwłaszcza nadaktywność emocjonalna, trudności w kontroli stanów emocjonalnych i zachowania. Czym jest uzależnienie od tytoniu? Uzależnienie od tytoniu jest zaburzeniem zdrowotnym, które charakteryzują swoiste objawy opisane w Klasyfikacji Chorób Światowej Organizacji Zdrowia ICD-10 (kategoria F-17: zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane paleniem tytoniu). Osoba uzależniona od tytoniu, podobnie jak uzależniona od innych substancji psychoaktywnych, tworzy i przedstawia swoją rzeczywistość, posługując się takimi mechanizmami zniekształcającymi myślenie, które pozwalają jej na dalsze trwanie w nałogu, zaprzeczanie – zaprzeczanie jakiemukolwiek problemowi z kontrolowaniem zachowań związanych z paleniem; minimalizowanie – podawanie w wywiadzie mniejszej liczby wypalanych papierosów niż ma to miejsce w rzeczywistości, dopiero dokładne liczenie i zapisywanie weryfikuje sposób postrzegania; racjonalizowanie – twierdzenie, że zapalenie sprzyja bardziej efektywnej pracy w zespole, gdy tymczasem wiadomo, że nikotyna tylko przez krótką chwilę poprawia koncentrację, a zaraz potem wydajność intelektualna spada; regresja – dostarczanie sobie wsparcia, ukojenia, np. palenie przed snem, wyparcie – usuwanie ze świadomości zagrażających treści związanych z paleniem. Z czasem palenie tytoniu towarzyszy trudnym sytuacjom, a osoba sięgająca po papierosa wypracowuje schemat radzenia sobie ze stanami emocjonalnymi poprzez tę właśnie czynność, która zapewnia jej szybkie osiągnięcie ulgi albo wzmocnienie pozytywnych stanów emocjonalnych. Także w przypadku pojawiania się objawów abstynencyjnych (głód nikotynowy), gdy rozwinie się już uzależnienie, palenie stanowi sposób zmniejszania nasilenia tych symptomów. Między innymi mechanizm regulowania emocji poprzez palenie tytoniu jest bezpośrednio związany z takimi podstawowymi objawami uzależnienia, jak: przymus przyjmowania substancji, subiektywne poczucie ulgi po ich przyjęciu czy zespół odstawienia po zaprzestaniu stosowania. Palenie tytoniu stopniowo zajmuje ważne miejsce w życiu, regulując funkcjonowanie osobowości. Działania życiowe podporządkowuje się paleniu papierosów; osoba uzależniona planuje czas pracy tak, aby móc zapalić, spotyka się chętniej z osobami, które także palą, chodzi na zakupy do takich sklepów, w których może także nabyć papierosy. Łamie niekiedy prawo, paląc w miejscach zakazanych, doświadcza też poczucia zniewolenia przez palenie, które staje się źródłem cierpienia, wstydu, krzywdy i bezsilności wobec nałogu. Jak się uwolnić od nałogu? Na zaprzestanie palenia nigdy nie jest za późno. Nawet po kilkudziesięciu latach palenia tytoniu organizm jest w stanie, przynajmniej częściowo, naprawić szkody wyrządzone przez dym tytoniowy. I nigdy nie jest za późno na uzyskanie kontroli nad swoim życiem i wyzwolenie się z nałogu, jakim jest uzależnienie od tytoniu. Badania wskazują, że wśród osób palących tytoń w ostatnim roku ponad 1/3 podejmowała próbę zerwania z nałogiem. Chęć rzucenia palenia deklaruje aż połowa palących. Pojawia się więc pytanie: Dlaczego te osoby nadal palą? W przypadku uzależnienia od tytoniu działają swoiste mechanizmy, z jednej strony fizjologiczne, związane z oddziaływaniem nikotyny na ośrodkowy układ nerwowy, a z drugiej – psychologiczne mechanizmy regulacyjne, zwłaszcza te dotyczące procesów emocjonalno-motywacyjnych, poznawczych i zachowania. Jak pokazuje praktyka, nie jest łatwe zaprzestanie palenia i utrzymanie trwałej abstynencji, gdyż jest to proces rozłożony w czasie i wiele trudności na różnym etapie tego procesu wynika ze specyfiki zespołu uzależnienia od tytoniu, który jest chorobą przewlekłą. Zaprzestawanie palenia to proces, w którym ważna jest gotowość do zmiany sposobu funkcjonowania bez palenia, decyzja o podjęciu działania i motywowanie się do utrzymania tej zmiany w celu zapobiegania nawrotom do palenia. Czasami konieczna jest specjalistyczna pomoc w poradzeniu sobie z nałogiem palenia tytoniu, zwłaszcza w sytuacji, gdy przybrał on rozmiary zespołu uzależnienia. W początkowym okresie stawania się osobą niepalącą należy poszukiwać argumentów przemawiających za zaprzestaniem palenia, zdobywać informacje na temat palenia czy też rozpoznawania objawów uzależnienia oraz danych dotyczących metod pomocnych w utrzymaniu abstynencji. Trzeba prosić innych o wsparcie, a czasem zasięgnąć specjalistycznej porady lekarza, psychologa czy terapeuty uzależnień. Na początek warto zastanowić się nad przyczynami trwania w nałogu i „porównać straty i zyski z palenia oraz z niepalenia”. Odpowiedź na to pytanie stanowi cenną wskazówkę dla dalszych etapów. Można przeprowadzić sobie test „Dlaczego palę?” [Pobierz test], który pomoże odpowiedzieć na pytanie, co może być największym problemem w procesie zaprzestawania palenia. Ponadto warto przeprowadzić analizę „bilans zysków i strat wynikających z palenia i niepalenia”. Pomocna może być tabela, którą uzupełnia się w trakcie procesu stawania się osobą wolną od dymu tytoniowego [Pobierz tabelę]. Po podjęciu decyzji o zaprzestaniu palenia trzeba opracować odpowiedni plan. Osoba paląca może wyznaczyć dzień, w którym już nie będzie paliła; może się też przygotowywać przez jakiś czas do całkowitego odstawiania tytoniu np. poprzez stopniowe zmniejszanie liczby wypalanych papierosów, zmniejszenie czasu narażenia na ekspozycję na dym tytoniowy, unikanie palenia w typowych sytuacjach, zmianę gatunku papierosów, zastępowanie palenia innymi czynnościami. Należy ustalić cel działań: rzucenie palenia tytoniu lub jego ograniczenie. Ograniczenie palenia jest możliwe w przypadku szkodliwie używających tytoń, w przypadku osób uzależnionych jest to zadanie niezwykle trudne i często stanowi etap przygotowujący do pozbycia się tego nałogu. To ostatnie można rozważyć w przypadku bardzo dużej liczby wypalanych w ciągu dnia papierosów i jest niezwykle trudne dla osób uzależnionych, niemniej często stanowi etap przygotowujący do porzucenia nałogu. Motywujące jest obserwowanie drobnych sukcesów, takich jak: mniejsza liczba wypalanych papierosów, więcej czasu przeznaczonego na inne przyjemności, inne korzyści z podjętej decyzji, unikanie myślenia o paleniu oraz wspierający stosunek innych osób. W przypadku pojawiania się trudności w ograniczaniu palenia bądź utrzymywaniu abstynencji pomocna bywa wspierająca rozmowa na przykład z osobą, która kiedyś także podjęła decyzję o zaprzestaniu palenia tytoniu. Czasami osoby palące mówią: „Już tyle razy próbowałem rzucić palenie i nic z tego nie wyszło”. Częstym powodem wracania do palenia we wczesnym okresie jest nieradzenie sobie z objawami abstynencyjnymi. Przydatnym narzędziem służącym do oceny nasilenia farmakologicznego uzależnienia od tytoniu jest test Fargerströma: Pobierz test Fargerströma w formie PDF Gdy pojawią się objawy zespołu odstawienia tytoniu, które mogą się stać źródłem dużego cierpienia – np. silny głód tytoniowy, wzmożona drażliwość, bezsenność, objawy somatyczne – wówczas można poradzić się specjalisty. Ten ostatni może zaproponować pomoc farmakologiczną i/lub psychologiczną. Objawy odstawienia tytoniu już po kilku dniach stają się mniej uciążliwe, a wsparcie farmakologiczne pomaga skutecznie przejść przez ten trudniejszy etap. Wzbudzanie lęku przed niepowodzeniem i doświadczaniem przykrych objawów wydaje się mało motywujące, natomiast analiza wcześniejszych prób jest źródłem informacji o trudnościach, które w kolejnej próbie można redukować. Jeśli chcesz rzucić palenie, zapamiętaj! Początkowo warto unikać sytuacji, miejsc i osób, a nawet własnych myśli, które wyzwalają głód nikotynowy, a zamiast tego lepiej przypominać sobie korzyści płynące z niepalenia, by wzmocnić motywację do kontynuowania zmiany. Wskazane jest towarzystwo osób niepalących, unikanie sytuacji wywołujących napięcie psychofizyczne i uczenie się nowych zachowań ważnych dla funkcjonowania jako osoby niepalącej. Uzależnienie od tytoniu ma charakter postępujący i długotrwały, a więc nawet po długim okresie abstynencji zdarzają się nawroty. Zagrożenie nawrotem zmniejsza się w sytuacji, gdy osoba paląca wykształci u siebie umiejętności radzenia sobie bez pomocy papierosa, zwłaszcza w sytuacjach napięcia emocjonalnego. A jeśli zdarzy się nawrót... – trudno, należy podjąć kolejną próbę zaprzestania palenia. Jednak trzeba przeanalizować przyczyny nawrotu, aby nie powtórzyć tego samego błędu, co więcej, to przykre doświadczenie można wykorzystać dla odniesienia sukcesu. Gdzie można uzyskać specjalistyczną pomoc? W związku z coraz lepszym rozumieniem problemu uzależnienia od tytoniu i dostępnością nowoczesnych metod leczenia w ośrodkach medycznych coraz łatwiej uzyskać profesjonalną pomoc. Terapia psychologiczna ma najczęściej charakter krótkoterminowej formy pracy poznawczo-behawioralnej, a w ramach uzupełniającej farmakoterapii najczęściej proponuje się preparaty takie jak bupropion czy wareniklina oraz nikotynową terapię zastępczą. Wyniki badań wskazują, że najlepszą skuteczność w zaprzestawaniu palenia tytoniu przynoszą łączone formy terapii. Osoby uzależnione od tytoniu mogą także korzystać ze specjalistycznej pomocy w niektórych placówkach zajmujących się leczeniem osób z problemem alkoholowym, które w ofercie mają programy antytytoniowe. Od lat funkcjonuje Telefoniczna Poradnia Pomocy Palącym: +48 801 108 108 (koszt połączenia z telefonu stacjonarnego jest równy kwocie za 1 impuls – około 35 groszy – niezależnie od czasu trwania rozmowy). Porady udzielają specjaliści od poniedziałku do piątku w godzinach Istnieje również możliwość kontaktu przez komunikator Skype (kontakt: jakrzucicpalenie) w czwartek w godzinach oraz w sobotę Stawanie się osobą niepalącą wymaga zmiany w różnych aspektach stylu życia. Warto utrwalać sukces dla zachowania zdrowia poprzez racjonalne odżywianie, uczenie się opanowywania stresu i wzbudzania pozytywnych emocji i myśli, dbanie o aktywność fizyczną i właściwy odpoczynek, a także pielęgnowanie dobrych relacji z ludźmi. Czytaj także Przyrost masy ciała związany z zaprzestaniem palenia tytoniu Ile się tyje po zaprzestaniu palenia tytoniu? Czy można przewidzieć, kto nadmiernie przytyje? Czy obawa, że się przytyje lub faktyczny przyrost masy ciała ograniczają skuteczność próby zaprzestania palenia? Czy przyrost masy ciała po zaprzestaniu palenia znosi korzyści zdrowotne związane z niepaleniem tytoniu? Czy w starszym wieku warto zerwać z nałogiem palenia? Palenie również w starszym wieku zwiększa ryzyko przedwczesnego zgonu. Zmniejsza także prawdopodobieństwo pomyślnego starzenia się. Zerwanie z nałogiem jest możliwe także u seniorów, a ponadto poprawia przebieg chorób i znacząco zmniejsza śmiertelność. zapytał(a) o 12:35 Jak się oduzależnić od telefonu? Jestem uzalezniona i młoda (11l.), bo np. 15 lat to ja rozumiem, że się ktoś w tym wieku uzależnił, ale 11 lat to trochę mało jak na uzaleznienie od telefonu Odpowiedzi Odłóż telefon i znajdź sobie inne zajęcie. Po czym stwierdziłaś,że jesteś uzależniona ? Bo np. Człowiek uzależniony - nie widzi swiata poza swoim telefonem komórkowym,a gdy chcą mu go odebrac wpada w nie ma tu znaczenia. Stwierdziłam to po tym, że jak nie mam co robić, zamiast znaleźć sobie zajęcie to ja telefon w ręce i 4 godziny później się orientuję, że minęły 4 godziny... chociaż telefon to nie jest moje hobby, moim hobby są zwierzęta, ale nie mam żadnych w domu... To jeszcze nie jest tak źle - spokojnie, to nie uzaleznienie :) Uważasz, że ktoś się myli? lub Michał Kisiel2016-12-01 11:22analityk 11:22/ stojąc w korku, rozejrzycie się dookoła, to prawdopodobnie okaże się, że wielu z waszych towarzyszy niedoli zajętych jest swoimi smartfonami. Pół biedy, jeśli dzieje się tak tylko podczas postoju. Najwyżej start spod świateł opóźni się przez kierowcę odpisującego na wiadomość. Niestety kierowcy często sięgają po urządzenie także podczas jazdy. Na szczęście są sposoby, żeby nie tracić z oczu sytuacji na drodze i załatwić przy okazji kilka spraw. W ramach eksperymentu #TylkoMobile sprawdzam, czy smartfon może być jedynym towarzyszem w codziennym życiu, zastępując portfel, komputer, notatnik i inne niezbędne narzędzia. Z telefonu często korzystam także w samochodzie, gdzie ręce powinny być raczej zajęte czymś innym niż interakcją z ekranem. Obsługa „hands free” to ideał, do którego zbliżają nas powoli postępy w technologii rozpoznawania głosu. Sprawdziłem w praktyce kilka narzędzi przeznaczonych dla chcących bezpiecznie korzystać ze smartfona w ruchu. fot. / / Telefon podczas jazdy nie powinien rozpraszać, a jeśli trzeba skorzystać z ekranu, to interfejs powinien być maksymalnie uproszczony i na tyle powiększony, aby łatwo było trafić w przycisk palcem. Takie założenia leżą u podstaw aplikacji, które są samochodowymi „nakładkami” na systemy operacyjne smartfonów. Wypróbowałem dwa takie rozwiązania dla urządzeń z Androidem – Automate i Android Auto. Android Auto stworzono z myślą o samochodach, w których zainstalowany jest system multimedialny. Po podłączeniu telefonu, na ekranie zamontowanym w desce rozdzielczej wyświetli się specjalny interfejs. Wszystkie elementy są duże, a funkcje ograniczono do nawigacji, sterowania muzyką oraz obsługi telefonu. Od kilku tygodni z Android Auto można korzystać także na ekranie samego telefonu. Opcja ta stała się dostępna także dla posiadaczy starszych aut. Aplikacja nie jest oficjalnie dostępna dla Polaków w sklepie Google Play, ale w sieci można znaleźć plik, który pozwoli ją zainstalować „bocznymi drzwiami”. Podczas jazdy Android Auto pokazuje uproszczony ekran startowy. Znajdują się na nim informacje o pogodzie, wskazówki z nawigacji i podpowiedzi dotyczące czasu dojazdu do najczęściej wybieranych miejsc docelowych. Zakładki na dole ekranu pozwalają uruchomić wybrane aplikacje – telefon, muzykę ( Spotify i Google Music) oraz mapy. Jeśli otrzymacie wiadomość SMS, system potrafi ją odczytać na głos. Głosowo można także odpowiedzieć nadawcy. Przychodzące rozmowy odbierane są od razu w trybie głośnomówiącym. Automate powstał jako alternatywa Android Auto, gdy rozwiązanie Google nie było jeszcze w stanie działać bez połączenia z samochodem. Logika działania aplikacji jest podobna – uprościć obsługę telefonu w czasie jazdy, dając kierowcy powiększony interfejs prezentujący tylko wybrane informacje. Możliwości Automate są nieco szersze niż Android Auto, które współpracuje tylko z niektórymi programami. Interfejs jest jednak mniej spójny – np. wybranie odtwarzania muzyki z serwisu Soundcloud przenosi do aplikacji tej firmy, a wskazówki nawigacji (poza mapami Google) nie zawsze prezentowane są w postaci dużych „kart” na głównym ekranie. fot. / / Automate wyróżnia mnogość opcji konfiguracji. Możemy sami zdefiniować np. kiedy uruchamia się narzędzie (np. po podłączeniu do ładowarki). Ja korzystam z naklejki z tagiem NFC – wystarczy zbliżenie telefonu i urządzenie włącza „tryb samochodowy”. fot. / / Obie aplikacje umożliwiają korzystanie z komend głosowych Google Now. Dotykając ikonę mikrofonu, możemy uruchomić głosowego asystenta. A ten potrafi coraz więcej i dość dobrze radzi sobie z językiem polskim. Za jego pomocą możemy napisać maila, sprawdzić czas dojazdu do wybranej lokalizacji, ustawić przypomnienie, zapisać notatkę, a nawet uruchomić aplikację. Natomiast jeśli ustawimy jako główny język angielski, a telefon ładuje się lub jest wybudzony, asystenta głosowego można przywołać w dowolnym momencie komendą „Ok Google”. Wybrane komendy Google Now po polsku(Adres) do (Adres) - wyszukuje trasęDroga do (adres) (pieszo/rower) - pokazuje trasę od naszej lokalizacjiGdzie jest (obiekt, miejsce) - podaje np. Orlen blisko twojej lokalizacjiGraj (autor, album, utwór, itp) - uruchamia Google Play MusicJak daleko jest do (miejsce) (pieszo/rower) - pokazuje trasę od naszej lokalizacjiKorki do (adres, miejsce) - podaje przybliżony czas dojazdu od naszej lokalizacji wraz z mapą, z opcją "natężenie ruchu" Kierunek (adres, miejsce) - pokazuje odległość i czas do wskazanego miejsca. Nie uruchamia (SMS) do (nazwa kontaktu) treść smsNawigacja (miejsca, adres) (pieszo/rower) - otwiera nawigację z wyznaczoną trasąStwórz Notatkę (treść)Stwórz Przypomnienie (treść)Wybierz (nazwa kontaktu) - to samo, co zadzwońWyślij (SMS) do (nazwa kontaktu) treść smsWyślij maila (nazwa kontaktu) treśćZadzwoń (nazwa kontaktu, nr telefonu)Źródło: Społeczność Google Now Korzystanie z telefonu nie oznacza dziś, że musimy być stale przyklejeni do ekranu. Do wizji rodem z filmów science fiction, gdzie z urządzeniem można swobodnie porozmawiać, jeszcze sporo brakuje, ale postęp w tej dziedzinie widać gołym okiem. Cykl #TylkoMobileW ramach eksperymentu #TylkoMobile sprawdzam, czy smartfon może być jedynym towarzyszem w codziennym życiu, zastępując portfel, komputer, notatnik i inne niezbędne narzędzia. Źródło:

jak sie oduzależnić od telefonu